van René Hooyberghs

De wereld van een begenadigde waarnemer

Voor een dichter zijn woorden altijd nabij, maar het woord lijkt zich soms in onbetreden gebieden te verschuilen. Dichten is altijd een ontdekkingstocht, en woorden – laat staan het woord – geven zich vaak niet gemakkelijk bloot. René Hooyberghs (1944) is een bedachtzame dichter die woorden niet zomaar verzamelt om ze in het keurslijf van een gedicht op te sluiten. Verder lezen

van Aleksandr Skorobogatov

Op het schemerige gebied van jeugdliefdes werd ik niet bepaald verwend. Door omstandigheden was ik tijdens mijn puberteit op een katholieke school – toen nog ‘ongemengd’ – terechtgekomen, dus het marktgebied was al erg beperkt tot een paar buurmeisjes en de meisjes van de even katholieke school om de hoek, maar die werden ook kort aan de leiband gehouden. Toch was er zo rond mijn vijftiende een vriendinnetje met wie ik afsprak onder het uurwerk van het Centraal Station, waarom daar weet ik niet meer. Verder lezen

van Jaume Cabré

(Oorspronkelijk titel: Jo confesso, uit het Catalaans vertaald door Pieter Lamberts en Joan Garrit.) Van 2003 tot 2011 zat Jaume Cabré (Barcelona, 1947) in Matadepera, een dorp ten noorden van Barcelona, te schrijven aan Jo confesso. Acht jaar, maar dat klopt natuurlijk niet: aan die acht jaar is zonder twijfel heel wat studie en opzoeking en overpeinzing voorafgegaan. De bekentenis van Adrià is een van die zeldzame romans waarin je niet alleen een sterk verhaal, maar ook nog gratis een boeiende cursus Geschiedenis van de Westerse Cultuur krijgt ingelepeld. Verder lezen

van Hendrik Conscience

Hij leerde zijn volk lezen! Ja, mij alvast wel, zij het niet op de manier die de bedenker van deze slogan had bedoeld. Toen ik elf was kreeg ik van mijn moeder het mooiste boek dat ik ooit had gezien. In een lichtgroene linnen band: De lotgevallen van Huckleberry Finn. Mark Twain! Ontelbare keren gelezen. Verder lezen